Skip to main content

HE

Quote - 'He doesn't need a visa to travel abroad, he just jumps from the tallest building in Chennai and holds himself in the air while the earth rotates.- source unknown'

He needs no introduction. He grew up as the youngest out of four siblings in Bangalore, Karnataka. His family originates from Jejuri, Pune Distrct. In his teens he worked as 'coolie' and later on worked as bus conductor in Karnataka State Transport Services. His friend Raj Bahadur encouraged him to get trained in acting. At that time his friend financially supported him for more than 2-3 years.

During his initial career, he mostly portrayed villainous roles. S. Muthuraman who he refers as his teacher and mentor, finally changed his image from ‘bad man’ to ‘hero’. Later they both worked together in more than 20 films. His acting career got a big boost during the period of late seventies and early eighties. Moreover, in late eighties he had decided to bid adieu to his acting career, until movie ‘Billa’ – (gangster) was released. Gradually, people started calling him ‘superstar’ because of his uninterrupted success from then-on, on silver screen. Now he is a megastar!

I remember I was in first year of my degree when his film ‘Baba’ was released. It was a disaster – simply because I thought people felt the movie lacked his style. He is such a massive hearted person that he himself bared all the incurred losses. Later around 2002, he again left acting. He then dedicated himself to the society, spiritualism, family and people. But again, he came back with a bang (three of those actually). Except Kuselan, his last three releases Chandramukhee, Shivaji – the boss & latest Endhiran (Robot) are biggest all time hits.  

We have a Japanese friend, ‘Mickey’ who stayed at my home as an exchange student. During a candid conversation with Mickey, I came to know that all 'his' films are most sought after in Japan, and he too is greatest fan of the silver screen god. I read once in the newspaper that he is the only celebrity who has most number of temples. People actually worship him.

I asked one my Tamil friends and one of his huge fans ‘why only he, is so admired out of such a big industry worldwide?’
He ecstatically said, “Its because of the way he carries himself - no one else does.”
Not satisfied with this short answer, I tried throwing a methodical question at him – "But look, Shahrukh Khan made 6 packs for a song, leave aside his multiple facial surgeries. Amir went ahead and made 8 packs. There is no point specially commenting for Salman Khan. Everyone knows him. Amitabh is so style cautious when he is in his late sixities. So you have any reason why this dark, bald, smallish looking ‘zabba-pyjama’ clad & aged looking common man is driving whole world fanatical?
His reply was, “that is what I am talking about da! All these heroes of the world do so much promotional activities before their film’s release. Have you seen Rajnikant begging people to watch his film? He is not required to. It is his humble attitude off the screen, his spiritualism and his down to earth attitude make him settle in people’s heart. It is also possible that people are aware of the fact that he has worked as a bus conductor, so they don’t hesitate offering him their best wishes all the time. Perhaps they can’t get enough of helping him reach to dazzling heights”

I agreed and said, “Possibly, he knows that things like fate exists. And that’s why he is so religious.”
He added, “He has got huge political influence. People love him when he visits various temples and he behaves like a person next door. People just cant get enough of him is also the truth – look for almost four decades the fellow is working as a young man.

I laughed with convinced expression. Just then a new text message notification popped up on my cell phone.

The text message said, 

Rajnikanth does not answer natures call nature answers Rajnikanths call.


                           

Comments

Popular posts from this blog

गाडी सुरु करणे : भौतिकशास्त्र :)

वाहतूकीच्या जगात तुम्ही थोडेफार सक्रीय असाल तर अशी (नाट्यमय ) अवस्था डोळ्यासमोर आणावयास अजिबात कठीण नाही. तुम्ही दुचाकी वर आहात, आणि लाल सिग्नल आहे म्हणून तुमची दुचाकी बंद करून चौकात बर्‍यापैकी पुढे थांबले आहात. तुमच्या आजूबाजूला चार पाच दुचाक्या,  पाठीमागे एक बस आणि बसच्या मागे डुकरांच्या मागे जशी  पिलावळ असते त्या पद्धतीत दहा-पंधरा दुचाक्या गर्दीत उभ्या आहेत. सिग्नलचा दिवा लालचा हिरवा होताच तुम्ही दुचाकीला किक् मारता, पण दुचाकी तुम्हाला काहीच प्रतिसाद देत नाहीए, मग तुम्ही धडपड करायला लागता आणि तुमच्या मागच्या गाड्या जोरजोरात हॉर्न वाजवून वेळप्रसंगी तुमच्या आई वडीलांचा उद्धार करून 'कचकचून' निषेध नोंदवला जात आहे. दु:स्वप्नच ना? असा हा विचार मनात आला आणि म्हणालो गाडी का सुरू होत नाही याचं कारण बघुया. वास्तविक गाडी सुरु का होत नाही याचा विचार करण्यासाठी मुळात ती कशी सुरु होते हे समजणे  महत्वाचे आहे. त्यातूनही मुलभूत अश्या  गाडीच्या  इंजिनाचा विचार करणे जास्त समर्पक वाटते. जे काही तुटक ज्ञान आहे ते मी इकडे पाजळायचा प्रयत्न चालवणा...

सीबिस्किट

ही एक उत्क्रुष्ट कलाक्रुती पाहण्याचा योग आला. चित्रपटाचे पुढील चार भागात तुकडे पाडले आहेत. सिनेमाच्या पुस्तकातले हे चार वेगवेगळे धडे आहेत असं म्हंटलं तरी काही हरकत नाही. भाग एक - हॊवर्ड कारच्या खरेदी-विक्रीचा याचा व्यवसाय. अपघातात तो आधी त्याचा मुलगा आणि नंतर त्याच्या पत्नीला गमावतो. तसा यशस्वी पण सर्वस्व गमावल्याने खचलेला, कशात काही मन लागत नाही असा.  घोड्यांची पैदास करून शर्यतीचे घोडे वाढवण्याची त्याची इच्छा असते. त्याच्या या धंद्या निमित्ताने  फ़िरत असतानाच त्याला एक स्त्री भेटते आणि दोघांचे लग्नही होते. पुढे एके दिवशी घोड्यांच्या तबेल्यात त्याला स्मिथ नावाचा म्हातारा भेटतो. तो म्हातारा एका घोड्याबरोबर माळरानावर राहत असतो. त्याचा सध्याचा घोडा पुर्वी जायबंदी झालेला असतो त्यामुळे त्याला त्याचा मालक गोळी घालत असताना या म्हातार्या स्मिथनी  वाचवलेला असतो. स्मिथ या प्रसंगी गप्पा मारत असताना हॊवर्ड ला म्हणतो, "You dont throw away your ...

बालगंधर्व

  नारायण श्रीपाद राजहंस. मराठी संस्कृतीला लाभलेली एक विभुती. ’नाट्यसंगीत’ हा प्रकार रुजवणारा, त्याचं बीज मोठं करणारे हा एक गुणी कलावंत. नाट्यसंगीतासाठी या मनुष्यानी अवघं आयुष्य वेचलं. इतकं की सध्याच्या माझ्या पिढीला मराठी संस्कृती आधी की नाट्यसंगीत आधी? असा प्रश्न पडेल. नितिन देसाईक्रुत ’ बालगंधर्व ’ चित्रपट पडद्यावर आला आणि ते हल्लीच घरोघरी पोहोचले, पण जुन्या जाणत्यांना, ज्यांनी त्यांचं गाणं ऐकलं आहे, त्यांनाच खरंतर त्या चित्रपटावर भाष्य करायचा अधिकार आहे असं मला स्पष्टपणे वाटतं. गायकी हा बालगंधर्व ांचा गाभा आहे. त्यामुळे मी अंदाज लावू शकतो, की बाकी सगळं जे आहे ते उत्क्रुष्टपणे दाखवले गेले असेल, त्यामुळे तो अनुभव अर्थात छान आहे. अन म्हणूनच फ़क्त माहितीपट म्हणून तो चांगला आहे. असो. त्यांचा काळ अदमासे शंभर वर्षांपूर्वीचा, पण बालगं धर्वांच्या सुरांमुळेच की काय सगळ्यांनी बालगंधर्व अजूनही मनामध्ये जपला आहे. याबद्दल पुलं म्हणाले होते की, आमच्या उमेदीच्या काळात बालगंधर्व ांचे गाणे ऐकताना आम्ही ज्या ज्या जागांवर जश्या पद्धतीनी दाद दिल्या आहेत, त्याच जाग...