Skip to main content

- देवबाप्पाकडे प्रार्थना -

५१ वे शतक पाहून अखेरीस केवळ दैवी अश्या प्रखर तेजापुढे मस्तक नेहमीसारखेच  आपोआप झुकले. १९८९ पासून किती नास्तिक लोकांना या अवताराने आस्तिक बनवले आहे - देव (तोच) जाणे!


सचिन हा विषय ब्लॉगसाठी घेणे मी कायमच टाळतो, पण आज हे वरील वाक्य लिहिताना मोह आवरला नाही, आणि हे छोटेसे साकडे एकदम संगणकाच्या पडद्यावर अवतरले.   


देवबाप्पा,


ओम सच्चीदानंदाय नम:!

माझ्या बालपणात ते तरुणपणापर्यंत तुम्ही क्रिकेट जगतात अवतरलात याबद्दल मी कृतज्ञता तुमच्याकडे कशी व्यक्त करू कळतच नाही.  एवढे मात्र आहे कि जर तुम्ही प्रसन्न झालात आणि समोर प्रकटलात तर तुम्हाला मी कडकडून मिठी मात्र नक्कीच मारणार आहे.


तुमची शतके बघता बघता उपभोगाच्या नशेत अडकलेला मी, तुम्हाकडे फक्त एवढीच अजून मागणी करतो कि आता शतकांच्या शतकपूर्ततेसाठी उरलेली तीन शतकेही लवकर पूर्ण होऊन्देत. विश्वकरंडक स्पर्धेच्या अंतिम सामन्यात शतकांचा हा होऊ घातलेला हिरकमहोत्सव पूर्ण करा असंच साकडं मी पूर्ण भक्तिभावनेने तुम्हाकडेच  घालतो. 


विश्वकरंडक उंचावणारा धोनी तसेच धावांच्या आणि विक्रमांच्या अत्युच्च शिखरावर विराजमान झालेले  विक्रमादित्य असे साक्षात तुम्ही हा देखावा बघून  माझ्यासारख्याच य:कश्चित १०० कोटी जनतेला मोक्ष मिळाल्याचा आनंद होईल याची तुम्हालाही कल्पना आहेच. शेवटी काय आहे सांप्रत जगात भरडले जाणारे आम्ही सर्व;  अश्याच चांगल्या क्षणांच्या अनुभवाच्या इंधनावर जगत आलो आहोत.    

तुमच्यापुढे अजून जास्त बोलण्याची गुस्ताखी मी करत नाही, तेवढी खरतर कोणाचीच पात्रता नाही. त्यामुळे मी इथेच मन: आणि भक्तीपूर्वक माझे बोलणे थांबवतो.



ओम सच्चीदानंदाय नम:!




तुमचा परम भक्त, शिष्य, साधक आणि त्यामुळे सचिन-संप्रदाय-अनुगामी,
अर्जुन व. देशपांडे  

Comments

wah farach chhan..... || Om Sachinayan Mah: ||
Unknown said…
वाह!!!!!!!!!!! वाह!!!!!!!!!!! वाह!!!!!!!!!!! वाह!!!!!!!!!!! खूप सुंदर आहे.


शेवटी अर्जुनाच्या शब्दांचा बाण हो
Unknown said…
dhnyawaad indradhanu. blog war welcome ranaangan.
Unknown said…
wah wah... farach chaan :)
ओम सच्चीदानंदाय नम:! :):):):)
VIjay Kudal said…
asach lihit raha

Popular posts from this blog

गाडी सुरु करणे : भौतिकशास्त्र :)

वाहतूकीच्या जगात तुम्ही थोडेफार सक्रीय असाल तर अशी (नाट्यमय ) अवस्था डोळ्यासमोर आणावयास अजिबात कठीण नाही. तुम्ही दुचाकी वर आहात, आणि लाल सिग्नल आहे म्हणून तुमची दुचाकी बंद करून चौकात बर्‍यापैकी पुढे थांबले आहात. तुमच्या आजूबाजूला चार पाच दुचाक्या,  पाठीमागे एक बस आणि बसच्या मागे डुकरांच्या मागे जशी  पिलावळ असते त्या पद्धतीत दहा-पंधरा दुचाक्या गर्दीत उभ्या आहेत. सिग्नलचा दिवा लालचा हिरवा होताच तुम्ही दुचाकीला किक् मारता, पण दुचाकी तुम्हाला काहीच प्रतिसाद देत नाहीए, मग तुम्ही धडपड करायला लागता आणि तुमच्या मागच्या गाड्या जोरजोरात हॉर्न वाजवून वेळप्रसंगी तुमच्या आई वडीलांचा उद्धार करून 'कचकचून' निषेध नोंदवला जात आहे. दु:स्वप्नच ना? असा हा विचार मनात आला आणि म्हणालो गाडी का सुरू होत नाही याचं कारण बघुया. वास्तविक गाडी सुरु का होत नाही याचा विचार करण्यासाठी मुळात ती कशी सुरु होते हे समजणे  महत्वाचे आहे. त्यातूनही मुलभूत अश्या  गाडीच्या  इंजिनाचा विचार करणे जास्त समर्पक वाटते. जे काही तुटक ज्ञान आहे ते मी इकडे पाजळायचा प्रयत्न चालवणा...

पानवाला आणि पान

पान ही आपल्या देशाला लाभलेली एक सांस्कृतिक देणगी आहे . नीट पाहिलं, तर आपल्या पुराणातच कितीतरी ठिकाणी तांबूल - भक्षण करणारे सूर - असुर सापडतील . आजही नैवेद्या बरोबर विडा द्यायची पद्धत आहेच की . यावरून आठवलं , लहानपणी मी माहूरच्या देवीच्या दर्शनासाठी गेलो होतो . तिथे देवीच्या तोंडात विडा ठेवण्याची पद्धत आहे . तो विडा काढला कि गरम झालेला असतो असंही म्हणतात . आता हा श्रद्धाश्रद्धेचा भाग झाला , पण मुखातला विडा परत काढावाच कशाला ? असा रास्त प्रश्न मला आता पडतो. सांगायचा उद्देश एवढाच की विड्याची ही परंपरा पुष्कळ जुनी आहे . मराठी व्याकरणातही सुपारी देणे , विडा उचलणे असे काही अजूनही येणारे वाकप्रचार आहेत की . दत्तप्रबोधामध्येही पानाची तमोगुणी अशी उपमा आहे . त्यात म्हंटले आहे की , कीर्तनी तांबूल भक्षण । तें रजस्वलेचें शोणित जाण । कागजन्म तयालागून । करी भक्षण नरक मांस . त्यामुळे आपल्या संस्कृतीमध्ये पान जेवढे जुने तेवढेच पिचकारी मारणारे थुंक - संप्रदायी ही जुनेच आहेत हे कळून च...

बालगंधर्व

  नारायण श्रीपाद राजहंस. मराठी संस्कृतीला लाभलेली एक विभुती. ’नाट्यसंगीत’ हा प्रकार रुजवणारा, त्याचं बीज मोठं करणारे हा एक गुणी कलावंत. नाट्यसंगीतासाठी या मनुष्यानी अवघं आयुष्य वेचलं. इतकं की सध्याच्या माझ्या पिढीला मराठी संस्कृती आधी की नाट्यसंगीत आधी? असा प्रश्न पडेल. नितिन देसाईक्रुत ’ बालगंधर्व ’ चित्रपट पडद्यावर आला आणि ते हल्लीच घरोघरी पोहोचले, पण जुन्या जाणत्यांना, ज्यांनी त्यांचं गाणं ऐकलं आहे, त्यांनाच खरंतर त्या चित्रपटावर भाष्य करायचा अधिकार आहे असं मला स्पष्टपणे वाटतं. गायकी हा बालगंधर्व ांचा गाभा आहे. त्यामुळे मी अंदाज लावू शकतो, की बाकी सगळं जे आहे ते उत्क्रुष्टपणे दाखवले गेले असेल, त्यामुळे तो अनुभव अर्थात छान आहे. अन म्हणूनच फ़क्त माहितीपट म्हणून तो चांगला आहे. असो. त्यांचा काळ अदमासे शंभर वर्षांपूर्वीचा, पण बालगं धर्वांच्या सुरांमुळेच की काय सगळ्यांनी बालगंधर्व अजूनही मनामध्ये जपला आहे. याबद्दल पुलं म्हणाले होते की, आमच्या उमेदीच्या काळात बालगंधर्व ांचे गाणे ऐकताना आम्ही ज्या ज्या जागांवर जश्या पद्धतीनी दाद दिल्या आहेत, त्याच जाग...